72. Koğuş

2011 yapımı dram filmidir. Orhan Kemal’in başyapıtı “72. Koğuş”, insan onurunun düşebileceği en derin çukurun hikayesidir. 1940’lı yıllarda, II. Dünya Savaşı’nın etkisi altındaki Türkiye’de, kıtlık döneminde geçer. Cezaevinin 72 numaralı koğuşunda çeşitli suçlardan yatan mahkumlar, yani Adembabalar, hayat mücadelesi vermektedir. Bu koğuşta, insanın insana olan vahşeti, acılar, insanlığa duyulan özlem, hayata dair kurulan düşler, onur, aşk ve kavgalar gözler önüne serilir. Mahkumların bir kısmı, en yakınlarını üç kuruşa satabilecek kadar alçalırken, diğer kısmı üç kuruşunu sonuna kadar paylaşabilecek kadar fedakardır. “72. Koğuş”, bir insanlık öyküsüdür ve kaybettiğimiz değerleri bir tokat gibi yüzümüze vurur. Türkiye’nin kıtlık yıllarının acı dolu dönemlerinde, cezaevinin 72 numaralı koğuşunda çeşitli suçlardan yatan mahkumların sefaletleri, acıları, insanlığa duydukları özlem, hayata dair kurdukları düşler, yaşadıkları çelişkiler, aşkları ve kavgaları ile derin bir çukurda sıkışıp kalmış durumdalar. En yakınlarını bile üç kuruşa satabilecek kadar alçalabilen bu çaresiz insanların dünyasında, koğuşun karanlığında direniş ve zorlu yaşam mücadelesi sürmektedir. Bu hikaye, insanoğlunun en karanlık anlarında bile umudu ve hayatta kalma isteğini anlatmaktadır. “72. Koğuş”, II. Dünya Savaşı rüzgarını arkasına alan Türkiye’nin karanlık bir döneminde bir hapishane koğuşunda yaşananları anlatan Türk edebiyatının en önemli eserlerinden biridir. Hapishane ortamını tüm çıplaklığıyla ortaya koyan hikaye; mahkumların kendi aralarındaki ilişkilerine, acılarına, sefaletine ortak olup, onları hayalleri ve çelişkileriyle yansıtır. Dört duvar arasında sıkışıp kalanların, “elini kana bulayanların” hayatını gözler önüne sererken, dışarıda onlarsız dönen dünyadaki varoluş arayışlarını da ele alır.